In mijn praktijk heb ik het regelmatig over 'delen' in jezelf. Onze persoonlijkheid zou je kunnen opdelen in delen van onszelf. Het zijn delen die een eigen behoefte hebben en kunnen zorgen voor innerlijke conflicten en tweestrijd. Deze delen bevinden zich in het onderbewuste, ook wel het domein van onze emoties. Ze hebben eigen strategieën, gedachtepatronen en gevoelens. Het woord "deel" is in deze context natuurlijk metaforisch bedoeld en daarmee niet zo zeer een tastbaar fysiek deel van ons lichaam. Zo zijn er innerlijke delen die om rust vragen terwijl andere delen behoefte hebben aan actie en avontuur. Of delen in jezelf die het liefst weglopen van een situatie (om wellicht een bepaald gevoel te vermijden), terwijl een ander deel het aan zou willen gaan. De meeste mensen kunnen na enige oefening verschillende delen in zichzelf herkennen. Zoals bijvoorbeeld een angstig, kritisch, beschermend, niet-goed-genoeg, eenzaam of pleasend deel. Deze delen hebben allemaal het beste met jou voor, ze zijn er niet voor niets.
Het bijzondere is dat je ook met jouw verschillende delen kunt communiceren, er als het ware een interne dialoog mee kan voeren en daarmee kunt ontdekken wat hun behoeften zijn. Je kunt samen afspraken maken over hoe je met elkaar verder gaat op een wijze die voor iedereen prettig is. Communiceren met delen heeft als doel om ons te brengen bij de "positieve intentie" van delen, waardoor het mogelijk is om veranderingen te organiseren.
Zie het bijvoorbeeld als een bus vol met passagiers. Jij als volwassen sterke-ik zit achter het stuur, alle delen die jou uniek maken zitten op de stoelen achterin. Soms kan een van die delen opstaan en het stuur van jou overnemen, ongevraagd. Sommige delen zijn zelfs verbannen naar de kofferbak: het onbewuste. Wat je wil bereiken is dat jij zelf bepaalt wie wanneer aan het stuur zit, zodat je alle delen in haar kracht kan inzetten in plaats van overgenomen te worden door steeds dezelfde types die daarmee de wensen van de anderen overschaduwen.
Interessant toch? Welke delen herken jij in jezelf? Welk deel zou je wel wat meer podium willen geven?
*De metafoor van de bus is ontleend aan het werk van de Italiaans psychiater Roberto Assagioli en wordt ook beschreven in het boek “Ik ken mijn ikken” van Karin Brugman.